RECENZJA: Poe Dameron: Eskadra Czarnych

Po premierze "Łotra 1", kiedy wszyscy dawno zapomnieli już o "Przebudzeniu Mocy", Egmont wreszcie dotarł do komiksu, który wprowadza czytelnika do Epizodu VII.



Po przeczytaniu komiksu mam bardzo mieszane uczucia, ponieważ przez pierwszą połowę się nudziłem. Można byłoby uznać za całkiem dobry, gdyby ukazał się rok temu lub po premierze dziewiątej części. Dlaczego? Ponieważ historia niewiele wnosi do uniwersum. Gdyby Eskadra Czarnych została wydana przed premierą "Przebudzenia Mocy" pozwoliłaby nam spojrzeć bliżej na erę, o której nic nie wiedzieliśmy przed pójściem do kina. Komiks na pewno więcej sensu nabrałby też, gdyby trafił do sklepów już po zakończeniu trylogii. Wtedy byłby po prostu "czytadłem" i po części dobrą rozrywką, dzięki czemu nie miał by tak wysoko ustawionej poprzeczki.

Twórcy ewidentnie rozciągają fabułę tak, aby móc wydać kolejne tomy. Gdyby historię poszukiwań Lora Sana Teki zamknąć w dwóch numerach Star Wars Komiks, to może nie czułbym, że jest ona naciągana, jednak na chwilę obecną wiemy, że seria w USA nie zmierza ku końcowi.
Druga połowa poświęcona ucieczce z więzienia jest już znacznie lepsza. Pozwala nam spojrzeć nieco na obecną sytuację w Galaktyce.

W Poe Dameronie bardzo podobają mi się nawiązania do innych mediów. W przypadku obecnie recenzowanego wydania zbiorczego dotyczy to oczywiście drugiej części, gdzie znajdziemy ich naprawdę sporo. Pojawiły się nawet odniesienia do "Tarkina". Może być to efekt działalności Marvela bądź Story Group, które pragną ujednolicić uniwersum.

W komiksie idealnie oddano charakter głównego bohatera, co również zasługuje na uwagę. Oprócz tego, każda z postaci posiada swoją osobowość, dzięki czemu nie są miałkie.
Warto zauważyć, że w formie reklamy po raz pierwszy dodano na początku infografikę prezentującą obecnie wydawane w Polsce kanoniczne serie komiksowe, co mnie zdecydowanie cieszy.

Rysunki są w miarę porządne, acz wydaje mi się, że Phil Noto mógł się trochę bardziej postarać przy rysowaniu bohaterów.


wydanie: 4/5
fabuła: 5/10
pomysłowość 6/10
dialogi 7/10

Ocena: 6/10

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

NEWS: Force Attax Universe

Obraz
W tym tygodniu swoją premierę miała nowa seria kart Force Attax, tym razem poświęcona wszystkim filmom sagi - od Epizodu I, przez Rogue One, aż do Przebudzenia Mocy . W saszetkach znajdziemy ponad 270 kolekcjonerskich kart do gry. Osoby, które zdecydują się na zakup zestawu startowego otrzymają trójwymiarową kartę, która przedstawia Chewbaccę i Hana Solo. Nie wiadomo, czy seria będzie dostępna również w Polsce.
Czytaj więcej

Na dwa głosy #23 - Kto zginie w Epizodzie IX?

Obraz
Od premiery The Last Jedi  minęło już kilka miesięcy, jednak zdjęcia do Epizodu IX jeszcze się nie rozpoczęły. Dotychczas nie dostaliśmy nawet potwierdzenia, kto, spoza nowej trójki, powróci w finałowym rozdziale Gwiezdnych Wojen/ Ponieważ Epizod IX będzie zakończeniem sagi Skywalkerów, konieczne będzie zamknięcie części trwających wątków. Choć  Powrót Jedi większość postaci przetrwała -i myślę, że podobnie będzie tutaj - to jednak jakichś mocniejszych momentów również możemy się spodziewać. LEIA Jak wiadomo, Carrie Fisher nie żyje, jednak sytuacja ta nie wpłynęła na fabułę Epizodu VIII, przez co generał Ruchu Oporu raczej nic pod koniec filmu nie groziło. W oficjalnym oświadczeniu Lucasfilm ogłosił, że nie ma w planach odtwarzać księżniczki za pomocą CGI, a dzieci aktorki zezwoliły na wykorzystanie archiwalnych ujęć. Jeżeli nie wydarzy się to w napisach (a mam nadzieję, że nie), to sprawę będzie trzeba załatwić za pomocą krótkiej sceny. Mam tylko nadzieję, że nie posłużą się tutaj fi
Czytaj więcej

RECENZJA: Nowy świt - John Jackson Miller

Obraz
Nie tak dawno zakończył się drugi gwiezdnowojenny serial naszych czasów. Oczekując na dwa kolejne, sięgnąłem jeszcze po książkowy prequel "Rebeliantów" - Nowy świt , napisany przez popularnego już w czasach Legend autora Johna Jacksona Millera. Nowy świt to całkiem spory kawał książki, jednak na ok. 480 stronach opisano wydarzenia rozgrywające się w ciągu zaledwie kilku dni. Był to zabieg stosowany przy większości pierwszych książek z Nowego Kanonu - którego powieść Johna Jacksona Millera była oficjalnym otwarciem. Czytając tę książkę bawiłem się bardzo dobrze, szczególnie przy pierwszych dwustu stronach, na które większość fanów narzekała ze względu na powolną akcję. Mi to nie przeszkadzało, gdyż wątki w fantastyczny sposób się przeplatały, a wydarzenia nie pędziły tak bardzo przed siebie, jak w chociażby Mrocznym uczniu , dzięki czemu miałem sporo czasu na zapoznanie się z bohaterami i światem przedstawionym. Dalej, gdy utwór zaczął nabierać tempa, zauważyłem pewien spadek
Czytaj więcej